Ένα επιχείρημα των σημερινών θιασωτών της Χούντας, δηλαδή των χρυσαυγιτών και άλλων ακροδεξιών, είναι ότι ''οι χουντικοί πέθαναν στην ψάθα'' ή ότι η Χούντα αντιμετώπισε την ''φαυλοκρατία'' και τη ''διαφθορά του πολιτικού συστήματος''. Στην πραγματικότητα, στα χρόνια της δικτατορίας έγινε ένα μεγάλο ''πάρτυ'' υπεξαίρεσης χρημάτων, ρουσφετιών και σκανδάλων. Οι χουντικοί έφτασαν σε τέτοιο σημείο που μέχρι και ο γνωστός προπαγανδιστής της δικτατορίας Σάββας Κωνσταντόπουλος αναγκάστηκε να γράψει: ''Λυπούμαι, διότι είμαι υποχρεωμένος να μνημονεύσω και ένα άλλο εκτάκτως λυπηρόν φαινόμενον. Ενεφανίσθη και αναπτύσσεται μία νεο-φαυλοκρατία (ατομικά ρουσφέτια, προσωπικαί εξυπηρετήσεις, τακτοποιήσεις συγγενών, ατομική προβολή, κοκ)''.
Το πρώτο πράγμα που φρόντισαν να κάνουν οι ηγέτες της χούντας, ήταν να αυγατίσουν τα εισοδήματά τους. Με τον Α.Ν. 5 του 1967, ο μισθός του πρωθυπουργού υπερδιπλασιάστηκε (από 23.600 σε 45.000 δρχ), των υπουργών και υφυπουργών αυξήθηκε από 22.400 σε 35.000 δρχ, ενώ θεσπίστηκαν -για πρώτη φορά- ημερήσια «εκτός έδρας» 1.000 και 850 δρχ αντίστοιχα.
Τα μεγαλύτερα σκάνδαλα αφορούσαν συμβάσεις με ντόπια και ξένα μονοπώλια, όπως η σύμβαση με την αμερικάνικη πολυεθνική Litton και η σύμβαση της Εγνατίας. Το δημόσιο, κατέβαλε στην Litton 1.200.000 δολάρια ενώ είχε σκοπό να τις καταβάλλει συνολικά 800.000.000 δολάρια με αιτιολογία κάποιες δήθεν έρευνες που θα γίνονταν από την εταιρεία με σκοπό την ανάπτυξη κάποιων περιοχών της Ελλάδας. Απίστευτα επαχθής ήταν και η σύμβαση για την κατασκευή της Εγνατίας, που ο Μακαρέζος υπέγραψε με τον αμερικανό εργολάβο Ρόμπερτ Μακντόναλντ (ΦΕΚ 1969/Α/15). Το δημόσιο έβαζε 45 απ’ τα 150 εκατομμύρια δολάρια του έργου, «διευκόλυνε» τον «επενδυτή» με ομόλογα 80.000.000 κι εγγυόταν για τα δάνειά του. Το έργο θα γινόταν από έλληνες υπεργολάβους, ενώ ο «ανάδοχος» θα φρόντιζε απλώς για μελέτες και δάνεια, εισπράττοντας αμοιβή 14% επί των εξόδων (συμπεριλαμβανόμενης της δημόσιας χρηματοδότησης)! Τελικά ο Μακντόναλντ δεν έμεινε ευχαριστημένος από την εξέλιξη του έργου και έφυγε. Το δημόσιο όμως ζημιώθηκε με 1,5 δισεκατομμύριο δρχ.
Το πρώτο πράγμα που φρόντισαν να κάνουν οι ηγέτες της χούντας, ήταν να αυγατίσουν τα εισοδήματά τους. Με τον Α.Ν. 5 του 1967, ο μισθός του πρωθυπουργού υπερδιπλασιάστηκε (από 23.600 σε 45.000 δρχ), των υπουργών και υφυπουργών αυξήθηκε από 22.400 σε 35.000 δρχ, ενώ θεσπίστηκαν -για πρώτη φορά- ημερήσια «εκτός έδρας» 1.000 και 850 δρχ αντίστοιχα.
Τα μεγαλύτερα σκάνδαλα αφορούσαν συμβάσεις με ντόπια και ξένα μονοπώλια, όπως η σύμβαση με την αμερικάνικη πολυεθνική Litton και η σύμβαση της Εγνατίας. Το δημόσιο, κατέβαλε στην Litton 1.200.000 δολάρια ενώ είχε σκοπό να τις καταβάλλει συνολικά 800.000.000 δολάρια με αιτιολογία κάποιες δήθεν έρευνες που θα γίνονταν από την εταιρεία με σκοπό την ανάπτυξη κάποιων περιοχών της Ελλάδας. Απίστευτα επαχθής ήταν και η σύμβαση για την κατασκευή της Εγνατίας, που ο Μακαρέζος υπέγραψε με τον αμερικανό εργολάβο Ρόμπερτ Μακντόναλντ (ΦΕΚ 1969/Α/15). Το δημόσιο έβαζε 45 απ’ τα 150 εκατομμύρια δολάρια του έργου, «διευκόλυνε» τον «επενδυτή» με ομόλογα 80.000.000 κι εγγυόταν για τα δάνειά του. Το έργο θα γινόταν από έλληνες υπεργολάβους, ενώ ο «ανάδοχος» θα φρόντιζε απλώς για μελέτες και δάνεια, εισπράττοντας αμοιβή 14% επί των εξόδων (συμπεριλαμβανόμενης της δημόσιας χρηματοδότησης)! Τελικά ο Μακντόναλντ δεν έμεινε ευχαριστημένος από την εξέλιξη του έργου και έφυγε. Το δημόσιο όμως ζημιώθηκε με 1,5 δισεκατομμύριο δρχ.
Εκατομμύρια αρπάχτηκαν επίσης απο τους χουντικούς για την κατασκευή του ''Ναού του Σωτήρος'', το περιβόητο ''Τάμα του Έθνους". Για την κατασκευή του ναού, μαζεύτηκαν περίπου 450 εκατομμύρια δραχμές, με πολλά από αυτά τα χρήματα να προέρχονται από υποχρεωτικές ''εισφορές'' των δημοσίων υπαλλήλων. Μετά τη Χούντα, στο ταμείο βρέθηκαν περίπου 47 εκατομμύρια. Πάνω από 400 εκατομμύρια δρχ είχαν κάνει ''φτερά''...
Συνηθισμένο φαινόμενο ήταν η «τακτοποίηση» του συγγενικού περιβάλλοντος των δικτατόρων: Ο Μακαρέζος διόρισε υπουργό Γεωργίας (κι αργότερα Βορείου Ελλάδος) τον κουνιάδο του, Αλέξανδρο Ματθαίου. Ο Λαδάς έκανε τον ένα ξάδερφό του διοικητή της ΑΣΔΕΝ και τον άλλο Γ.Γ. Κοινωνικών Υπηρεσιών. Ο γαμπρός του Παττακού Αντρέας Μεϊντάσης επιδόθηκε σε μπίζνες με το Δήμο Αθηναίων –από την κατασκευή του υπόγειου γκαράζ της Κλαυθμώνος μέχρι μια τεχνική μελέτη αξιοποίησης δημοτικού ακινήτου, ύψους 1.109.000 δρχ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια της Χούντας το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 190%. Από 31,5 δισ δρχ στις 31 Μαρτίου 1967, ξεπέρασε τα 91 δισ δρχ στις 30 Ιουνίου 1974, σύμφωνα με δήλωση του Ι. Πεσμαζόγλου, μεταδικτατορικού υπουργού Οικονομικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου